ทุกสิ่งล้วนเติบโตเปลี่ยนแปลงไปโดยธรรมชาติด้วยกระบวนการดำเนินไปของเวลา แม้เราหยุดนิ่งแค่เสี้ยววินาทีก็ไม่มีอะไรเลยที่นิ่งคงเดิม และเช่นเดียวกันเรามักไม่หยุดนิ่ง เพราะเราล้วนมีความหวัง มีเป้าหมาย มองถึงอนาคต ซึ่งก็เป็นกระบวนการธรรมชาติ ที่หล่อเลี้ยงเราเช่นกัน แต่หลายครั้งเราอาจไม่ทันสังเกตตัวเองว่าทำไมเรารู้สึกแปลกๆ บางอย่างในใจ เช่น เหนื่อย เบื่อ หงุดหงิด และอีกหลายๆ ความรู้สึก เราจึงขับเคลื่อนชีวิตต่อไปแบบอัตโนมัติด้วยความหวังที่เราบรรทุกเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ บนยานพาหนะแห่งชีวิต 

ซึ่งแน่นอนว่ายานพาหนะนี้ก็สามารถขับเคลื่อนไปได้จนกว่าจะสึกหรอตามกาลเวลา แต่ระหว่างทางมันอาจจะส่งสัญญาณบางอย่างที่ผิดปกติไป ถ้าเราลองชะลอความเร็วและกลับมาดูบ้าง อาจจะพบว่าเชื้อเพลิงกำลังลดลง สวนทางกับปริมาณน้ำหนักความหวังที่บรรทุกอยู่ และก็น่าแปลกใจที่เชื้อเพลิงนี้ไม่ต้องซื้อหาจากที่ไหน เพียงแค่หยุดย้อนมองดูเส้นทางที่ยานพาหนะเดินทางมาตลอดหลายๆปี แม้อาจจะเป็นทางขรุขระบ้าง เรียบบ้าง หลงทางบ้าง แต่ยานพาหนะก็เดินทางมาถึงทุกวันนี้ได้ “ความรู้สึกขอบคุณตัวเอง” เป็นเชื้อเพลิง มหัศจรรย์ที่สามารถเติมพลังงานให้กับยานพาหนะแห่งชีวิตได้ทันทีในขณะปัจจุบันนั้นๆ หากเราสามารถตระหนักหมั่นเติมพลังงานดีๆ นี้ให้ตัวเองได้เสมอ ไม่ว่าเราจะบรรทุกความหวัง มากน้อยแค่ไหน ยานพาหนะแห่งชีวิตก็จะสามารถขับเคลื่อนไปต่อได้ด้วยความมีชีวิตชีวา “Belated HNY” มองอนาคตสร้างความหวังในการขับเคลื่อนชีวิตแล้วอย่าลืมเติมพลังชีวิตด้วยการชื่นชมปัจจุบัน

สนับสนุนข้อมูลโดย : พญ.เต็มหทัย นาคเทวัญ 

จิตเวชศาสตร์